بزرگترین شرکت فراوری حوله کشور زیر آوار! - مجله سرگرمی

شرکت فراوریی حوله بافی ملی ایران که در شروع دهه 50 در تنکابن تاسیس گردیده بود و تا سال 1392 فعالیت داشت، پس از تخریب 100 درصدی در پی بارش برف سنگین همان سال، برای همیشه تعطیل و تجهیزات آن زیر آوار برف نابود شد و دیگر رمقی برای راه اندازی مجدد نداشت.

بازدید از کارخانه و دیدن صحنه های تکان دهندۀ ویرانی و آوار موجود که روی تمام دستگاه های خط فراوری همچنان باقی است، دیدن حوله های پوسیده و خراب گردیده که در دستگاه ها باقی مانده اند و نیز کلاف های متعدد نخ که روی زمین ریخته گردیده و علاوه بر آن سقفی که فرو ریخته، تاسف بار و اندوهناک است.

شهرستان تنکابن با توجه به قدمت، وسعت و اهمیتش در گذشته و نیز موقعیت و شرایط ویژه ای که به عنوان یک مرکز تجاری و بازرگانی در منطقه شمال داشت، خاستگاه ایجاد و ساخت مراکز مختلف اقتصادی، تجاری و نیز کارخانجات و صنایع فراوریی متعددی بود که تقریباً تمام این صنایع و مراکز فراوریی امروز به دلیل حمایت نشدن مورد نیاز از بین رفته و اثری از آنان باقی نمانده است که از این میان می توان به بارزترین آنها یعنی شرکت خزرخز اشاره نمود که آوازه صادرات آن در کشور پیچیده بود.

اما شاید یکی از مهجورترین و مظلوم ترین کارخانجات فراوریی شهرستان تنکابن که هرگز به اندازه نام و اعتبار و جایگاهش شناخته و مورد توجه قرار نگرفت، شرکت فراوریی حوله بافی ملی ایران بود که سال ها به عنوان اولین و تنها کارخانه حوله بافی در شمال کشور محسوب می شد.

این کارخانه در شروع دهه 50 ایجاد شد و ابتدا با 6 دستگاه مکانیکی آلمانی شروع به فراوری حوله نخی کرد که بعدها با اضافه شدن 11 دستگاه روسی به مجموعه ماشین آلات آن، تبدیل به یکی از مهم ترین و بزرگترین فراوریکنندگان حوله در کشور شد و محصولات خود را با توجه به کیفیت مطلوب حتی به خارج از کشور نیز صادر و عرضه می کرد.

این کارخانه که در مساحتی به وسعت 5000 مترمربع احداث و به بهره برداری رسید یکی از بزرگترین مجموعه های فراوریی شمال کشور محسوب می شد که توانسته بود با اشتغالزایی و فراوری کالای باکیفیت ایرانی سال ها پیش شعار امسال را عملیاتی کند، اما امروز این کارخانه به صورت 100 درصد تخریب گردیده و این فرصت بزرگ برای کشور و مازندران از دست رفت.

کمال جمشیدی زنجانی، رئیس هیئت مدیره حوله بافی ملی ایران در گفت وگو با خبرنگاران ضمن شرح در مورد فعالیت این کارخانۀ بزرگ فراوری حوله در کشور، گفت: این شرکت در سال های پیش از انقلاب با ظرفیت فراوری سالانه 4 تن حوله نخی باکیفیت در سال، برای 40 نفر ایجاد شغل می کرد و بزرگترین و معروف ترین کارخانه حوله بافی در شمال کشور، از گرگان تا گیلان بود که محصولات با کیفیت آن به کشورهای آلمان و انگلیس نیز صادر می شد.

وی با اشاره به فعالیت مداوم و بی وقفه این شرکت در دهه 60 و 70، اعلام کرد: پس از انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی نیز شرکت حوله بافی ملّی ایران براساس قرارداد با ارتش و سپاه، تمام نیاز های نیروهای نظامی کشور در این زمینه را تامین می کرد.

رئیس هیئت مدیره حوله بافی ملی ایران، شروع دهه 80 را مصادف با دوران رکود فراوری شرکت به دلیل اختلاف های اعضای هیئت مدیره و کاهش نقدینگی، قلمداد و اعلام کرد: به دلیل مسائل موجود و نیز فرسودگی دستگاه ها تصمیم بر آن شد که کارخانه در سال 84 به شکل موقت تعطیل گردد.

جمشیدی درباره راه اندازی مجدد و خرید تجهیزات و ماشین آلات جدید شرکت حوله بافی ملی ایران، اظهار کرد: برای انجام این کار بخشی از هزینه با دریافت تسهیلات از بانک ملی ایران به میزان 800 میلیون تومان محقق شد. بلاخره پس از طی شدن یک پروسه زمانی طولانی مدت و با پشت سر گذاشتن مراحل انتقال دستگاه ها و ماشین آلات پیشرفته نساجی از کشور ایتالیا که لزوما باید از ترکیه وارد می شد و همچنین نصب و راه اندازی آنها، انتها کارخانه در سال 90 مجددا شروع به کار کرد.

وی با اشاره به اینکه شرایط کارخانه و ظرفیت فراوری آن با دستگاه ها و تجهیزات جدید بسیار متفاوت از گذشته بود، تاکید نمود: با خرید دستگاه های ایتالیایی نساجی مدل 2009 و نیز افزایش سوله فراوری، ظرفیت فراوری را به 800 تن در سال رساندیم و کارخانه در حال بازگشت به شرایط مطلوب بود که متأسفانه در برف سنگین بهمن ماه سال 92 تمام سوله و تجهیزات آن تخریب شد و کارشناسان اداره صنعت، معدن و تجارت، برآورد خسارت آن را 100 درصد عنوان کردند.

جمشیدی با ابراز تاسف از اینکه پس از برف دیگر هیچ فرد، نهاد و گروهی سراغی از این شرکت مهم فراوریی کشور نگرفت، اضافه نمود: تنها بانک ملی ایران با تقاضای استمهال تسهیلات به مدت سه سال موافقت کرد که این زمان نیز در مهر امسال به انتها خواهد رسید، اما هنوز آواربرداری از کارخانه و سوله فراوری آن انجام نگردیده است.

اصرار به دریافت مالیات از کارخانه تعطیل گردیده

رئیس هیئت مدیره شرکت فراوریی حوله بافی ملی ایران با اشاره به تعداد و ارزش تجهیزات و دستگاه های خط فراوری این کارخانه گفت: 8 دستگاه بزرگ فراوری و بافت حوله در کارخانه وجود دارد که آن موقع با مبلغ 2 میلیون یورو خریداری شد. هر یک از این دستگاه ها 24 تن وزن داشته و پایه های قطور آن از فولاد ساخته گردیده است، علاوه بر این، دستگاه های چله پیچ، ماشینِ تراش، تجهیزات رنگ آمیزی، دستگاه بسته بندی اتوماتیک حوله، چندین دستگاه چرخ خیاطی صنعتی و بسیاری از تجهیزات دیگر این کارخانه در برف آسیب دیده و امروز کسی در فکر یاری به فراوریکننده و حمایت از آن برای احیای کارخانه نیست.

جمشیدی با استناد به نامه اداره صنعت، معدن و تجارت تنکابن خطاب به رئیس اداره دارایی شهرستان تنکابن، اظهار کرد: در این نامه که در سال 93 ارسال گردیده، مبلغ 85 میلیارد ریال برآورد خسارت برای این شرکت در نظر گرفته که با این وجود، اداره دارایی به دنبال دریافت مالیات از یک کارخانه تعطیل گردیده است.

نیاز به 1.5 میلیارد تومان تا احیای یک برند ملی

وی به کوشش های مستمر هیئت مدیره جهت راه اندازی مجدد کارخانه، اشاره و توضیح داد: پس از برف تمام کوشش های ما برای دریافت تسهیلات یک میلیارد تومانی بی نتیجه ماند و هیچ بانک و موسسه ای حاضر به همکاری نشد، این در شرایطی رقم خورد که تنها مبلغ یک میلیارد و نیم کافی بود تا بتوانیم این فراوری ملی را دوباره احیا و بازسازی کنیم.

عضو هیئت مدیره کارخانه حوله بافی ملی ایران با اشاره به اینکه با کوشش بسیار انتها ستاد بحران، پرداخت تسهیلات توسط بانک ملی را مصوب کرد، گفت: بانک ملی با پرداخت تسهیلات سه میلیارد و پانصد میلیون تومانی با بهره 22 درصد و به شرط تسویه وام قبلی موافقت کرد، اما این یعنی عملاً پاسخ بانک به درخواست شرکت منفی بود در نتیجه با توجه به حجم بالای خسارت نتوانستیم کاری در جهت احیای این کارخانه انجام دهیم و این در حالی بود که هم اداره دارایی و هم شهرداری تنکابن در این مدت عوارض و مالیات خود را از ما طلب می کردند.

حبیب حق جو از کارگران اصلی و قدیمی کارخانه حوله بافی ملی ایران که از دی ماه سال 53 در این شرکت حضور داشت در گفت وگو با خبرنگاران اظهار کرد: کیفیت حوله این شرکت بی نظیر بود و از اصفهان، رشت، تبریز و سایر شهرهای بزرگ کشور خریدار داشت.

وی با یادآوری و مرور خاطرات گذشته و زمان فعالیت کارخانه، اعلام کرد: زمانی که کارخانه خزرخز تعطیل گردیده بود، چند خیاط این شرکت به کارخانه ما آمده و تعدادی از آنها نیز مشغول به کار شدند؛ همچنین خاطرم هست که در زمان جنگ و حتی تا سال های دهه 70 دانش آموزان را از مدارس برای درس حرفه وفن و نیز از هنرستان جهت بازدید به کارخانه می آوردند و شور و حال خاص و بی نظیری ایجاد می شد.

پرسش این است که در تمام این پنج سالی که این شرکت بزرگ فراوریی، تعطیل و تخریب گردیده، چطور هیچ فردی و نهادی به خود اجازه ورود به این کارخانه مخروبه برای پیگیری موضوع را نداده است. این سرنوشت شرکت فراوریی حوله بافی ملی ایران بود که با بیش از 4 دهه فعالیت در نهایت در سال 92 و با بارش سنگین برف برای همیشه زیر آوار مدفون و تعطیل شد.

چراغ فراوری شرکتی خاموش شد که در شروع و برای سالیان متمادی، بزرگترین شرکت فراوری حوله در کشور محسوب گردیده و حتی تا پیش از تعطیلی دائم نیز، از کارخانه های بزرگ حوله کشور به حساب می آمد.

گزارش از سیدنوید ساداتی، خبرنگار خبرنگاران

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما